Όταν πρωτοταξίδεψα στην Γερμανία στα 18 μου είχα έρθει με τραίνο. Από τον σταθμό Λιανοκλαδίου με βαγκον λι αλλάξαμε μηχανή στην Γιουγκοσλαβία και ξανά στην Γερμανία.

Τι πού;

Στα στενά της Λαμίας, κοντά στο μνημείο του Αθανασίου Διάκου, που σουβλίστηκε από τους Τούρκους βρίσκονταν τα περίφημα ψητοπωλεία της Λαμίας.

Παγκόσμια ημέρα φωνής σήμερα, διαβάζω στο ημερολόγιο. Καλό κι αυτό σκέφτομαι. Να και μια ενδιαφέρουσα διεθνής ημέρα.

Πριν γίνω η ίδια μητέρα πίστευα πως όταν αγαπάς δίχως όρια το παιδί σου, όταν του δίνεις την ελευθερία να εξελιχθεί…

Είναι πολύ περίεργη η σχέση μου με τον θάνατο. Είναι σαν να παγώνω, σαν να μην με αγγίζει κάποιες στιγμές η είδησή του αυτή.

Στα τριάντα μου επέστρεψα από το Βερολίνο, όπου ζούσα μιαν όμορφη, στρωμένη ζωή στην επαρχία της Λαμίας.

Στο Δημοτικό ο δάσκαλος της τάξης έπιασε τον πατέρα μου και του μίλησε εμπιστευτικά. Δεν έχει έφεση στο γράψιμο η κόρη σας, λυπάμαι.

Τα άσπρα φτερά σου έρωτα
δροσολόγιζαν
χρόνια πολλά
τα άγουρα
κι αλέκιαστα κορμιά μας.

Κάθε Καθαρά Δευτέρα πετούσαμε τον αετό. Όχι δεν τον φτιάχναμε εμείς. Τον αγοράζαμε από το περίπτερο του Ριζάκου ακριβώς απέναντι από το σπίτι μας.